Kwestia wydania ładunku na podstawie konosamentu imiennego („stright bill of lading”) stwarzała zawsze istotne wątpliwości prawne w systemie prawa angielskiego. U podstaw tych trudności leży status prawny tego dokumentu przewozowego.
W naszym opracowaniu Umowa o budowę statku – "permissible delay" omówiliśmy kategorię zdarzeń i okoliczności, które zgodnie z danymi postanowieniami umownymi, umożliwiają stoczni („Builder”/,,Seller”) przesunięcie kontraktowego terminu dostawy statku („Delivery Date”) bez żadnych konsekwencji prawnych i finansowych z tego tytułu. Wyjaśniono też, w ślad za orzeczeniem w sprawie „Zhoushan Iinhaaiwan Shipyard Co. Ltd. v Golden Exquisite Inc” [2015], iż kategoria „permissible delay” składa się w istocie z dwóch podkategorii.
W tradycyjnym systemie common law, terminowa płatność „hire” (opłaty czarterowej), jakkolwiek należąca do kluczowych obowiązków czarterującego, nie stanowi warunku istotnego umowy czarteru na czas.
Obok obowiązywania Reguł Hasko-Visbijskich 1924/1968/1979 z mocy prawa (na podstawie ratyfikacji przez dane państwo Konwencji Brukselskiej z 1924 z ewentualnymi zmianami 1968/1979 - o ujednostajnieniu niektórych zasad dotyczących konosamentów, lub na podstawie inkorporacji Reguł do danego systemu prawnego na podstawie ustaw krajowych – np. COGSA 1971/MSA 1981 w prawie angielskim), Reguły mogą zostać inkorporowane do danej umowy przewozu (contract of affreightment) w drodze odrębnej, umownej klauzuli.
W pierwszej części naszego opracowania Umowa kupna-sprzedaży statku („MOA”) – wybrane zagadnienia w świetle prawa angielskiego (Część I) podjęliśmy próbę omówienia wybranych zagadnień prawnych, związanych z transakcjami sprzedaży statku używanego („second-hand”) w świetle prawa angielskiego. Transakcje te opisane są zazwyczaj na uznanych międzynarodowych formularzach typu „NSF” z 1993 lub 2012, „Nipponsale” „SSF” czy „SHIPSALE form”.
Okres czasu niezbędny do przeprowadzenia pełnego cyklu operacji załadunkowych i wyładunkowych określany jest w czarterze na podróż jako „okres ładowania” („laytime”, ,,lay-time”, „lay-days”).
Termin budowy i dostawy statku, stanowi jeden z elementów istotnych umowy. Jednocześnie, stocznia podejmując proces budowy, musi się liczyć z faktem powstania w trakcie budowy okoliczności, które opóźnią lub wręcz uniemożliwią kontynuację prac przewidzianych umową.
Umowa sprzedaży statku, wskazuje, między innymi, miejsce dostawy („place of delivery”), do którego statek musi dopłynąć, aby transakcja kupna-sprzedaży mogła zostać zrealizowana. A co w sytuacjach, w których pomiędzy zawarciem umowy a datą, w której ma nastąpić sprzedaż, nastąpiła zmiana okoliczności, uniemożliwiająca dotarcie statku do umownego miejsca? Niektóre umowy, przewidują, na taką okoliczność, odrębne postanowienia umowne. Ale nawet one nie zawsze pozwalają na rozwiązanie wszystkich trudności i wątpliwości praktycznych.
Precedens „Glyn Mills Currie & Co. v The East & West India Dock Co.” [1882] 7 App. Cas. 591 wraz z precedensem ,,The Stettin” [1889] 14 PD 142 ustanowiły bazowy zespół praw i obowiązków przewoźnika w związku z przewozem i wydaniem ładunku na podstawie konosamentu.
W umowach czarteru na czas, dwa typy postanowień mają fundamentalne znaczenie dla stron umowy, armatora i czarterującego. Z jednej strony są to klauzule regulujące szczegółowe warunki płatności opłaty czarterowej (hire), z drugiej zaś okoliczności faktyczne i prawnie, które zwalniają czarterującego z obowiązku płacenia armatorowi opłaty czarterowej.
Konferencja „Sztuczna inteligencja w kosmosie i na morzu” już 23 maja
Nie jeden a dwa? W wyniku ukraińskiego ataku miał ucierpieć jeszcze inny rosyjski okręt
Finowie wytyczają nowy kurs statkiem Electramar. Stocznie z UE i Dalekiego Wschodu za burtą
Dwie osoby zginęły w wyniku zderzenia motorówki ze statkiem wycieczkowym
Dostawy cementu i betonu do budowy elektrowni jądrowej będą dużym wyzwaniem
Ukraińcy informują o zatopieniu rosyjskiego trałowca